مرحوم آقا نجفى اصفهانى در احوال خود چنین می‌‏‌نویسد :  زمانى در نجف اشرف مشغول ریاضت بودم که در آن دوره اسرارى بر من مکشوف گردید یکى از آن اسرار این بود که شب چهارشنبه‏‌اى در مسجد سهله نشسته بودم. نزدیک سحر شخصى از رجال‌الغیب را دیدم و سؤالات بسیارى از او نمودم و جواب سؤالاتى که از قول حضرت نقل می‌‏کرد مرتب می‌‏‌نوشتم که مبادا فراموش شود. یکى از آن سؤالات این بود که ذکرى به من بیاموزید تا در تمام حوائج به دردم بخورد. 

 در جواب فرمودند :  ذکرى نزدیک‌‌تر از صلوات در پیشگاه خداى متعال نیست.

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 

 فواید الصلوات ، ص 49