سلام...یه سلام بعد از یه تاخیر چن هفته ای...امیدوارم حالتون خوب باشه...

تو این سه چهار هفته چیزای زیاد و البته جدیدو تجربه کردم...که تجربه های خوبیم بود. مهمترینشم شرکت تو مراسم اعتکاف بود.

راستش بچه ها امسال ماه رجب واسم یه حال و هوای دیگه ای داشت...اوایل ماه که با بچه های مسجد رفتیم مشهد که چقدر هم کیف داد. بلافاصله تا از مشهد برگشتم مصادف شد با ایام البیض که خدا خودش جور کرد و تو مراسم اعتکاف شرکت کردم اونم تو یه جایی که همیشه آرزو داشتم اونجا معتکف بشم. بعدشم دوباره تا اعتکاف تموم شد امام رضا که الهی قربون اون دم و دستگاه حسابیش برم ما رو طلبید و رفتم پابوسش،البته اینبار با خانواده...

هر کدوم از اینا که گفتم خودشون یه مثنوی هستش البته مثنویه 69 من چون ما که به حد جناب مولانا نمیرسیم!!!

خلاصه با قطار رفتیم و صبح نزدیکای اذون رسیدیم مشهد و من و مجید(پسر عمه من) که باهامون اومده بود ساکمونوگذاشتیمن و رفتیم حرم... واییییییییی بعد از یک سال دوباره اومده بودم پیش امام رضا...دقیقا پارسال همین موقع تو ماه رجب بود که اومده بودم پابوسش...البته تو ایام اعتکاف...وای که چقد پارسال دلم میخواست برم اعتکاف ولی به جاش رفتم حج فقرا!!!

خیلی خوش گذشت،راهمونم به حرم نزدیک بودو کلی کیف میکردیم...با دوستا هم بودیم که هر کودوم واسه خودشون کلی جک بودنو حسابی حال داد...

این دفعه سعی کردم به معماریه حرم آقا بیشتر دقت کنم،محشر بود،مخصوصا کتیبه هایی که سر در ورودیه ضریح آقا بود....با خط نستعلیق(موندم چرا من که انقده عاشق خط هستم انقده بد خطم!!!!)...محشر بود..کلی کیف میکردم...مسجد گوهرشادم که دیگه نگو و نپرس...اما جالب ابن بود که هر پادشاهی واسه خودش یه کتیبه و نوشته ای به جا گذاشته بود که شاعرا واسشون شعر گفته بودن...توصیه میکنم حتما دقت کنید به اون شعرا مخصوصا شعری که در ورودیه صحن انقلاب از طرف خیابون چهار راه شهدا بود...

با مجید یه جا پیدا کرده بودیم که جای رویاییمون بود!!! دقیقا جلوی گنبد...تو صحن انقلاب...زیر آگاهی حرم...یه ساعت دو ساعت وایمیستادیم اونجا و به گنبد زل میزدیمو ...

یه روز اومدیم یه زرنگی کنیم بریم طبقه بالای حرم!!! آخه یکی از دوستامون آشنا داشت اونجا،قرار بود ببرتمون که بد قولی کردو نبرد...یه بار که با مجید نشسته بودیم تو جای رویایی یهو یه فکر زد به کلم!به مجید گفتم پاشو بریم بالا!!!گفت برو بابا چجوری؟! گفتم از همین پله های آگاهی میریم طبقه بالاو از اونجا گنبدو میبینیم! گفت باشه!بریم، یه پسره که مشهدی بودو همونجا باهاش آشنا شده بودیم گفت یه کیفی میده از اون بالا نیگا کردن به گنبد،اما یه پیرزنه هست اونجا ماموره و خیلی بد اخلاقه واله وبله! مراقب باشین گیر اون نیفتین...با هزار شوق رفتیم از پله ها بالا...هنوز ده تا پله بالا نرفته بودیم که یه پیرزن جلومون سبز شدو گفت اینجا چی میخواین!!!! مام که اصلا فکرشو نمیکردیم به این زودی این خانم رو زیارت کنیم به تته پته افتادیم که اومدیم از این بالا گنبدو ببینیم!!!اونم گفت امامتون اون پایینم هست!انقد بی ادبانه!!!!تا اومدیم یکم اصرار کنیم از زیر چادر بیسیمو در آوردو شروع کرد ور رفتن بهش! مام دست از پا دراز تر برگشتیم پایین...

خلاصه کلی حالمون گرفته شد!!!اما تجربه خوبی بود واسه دفعه های بعد!!!!

بالاخره روز آخر رسیدو رفتیم حرمو شب ساعت 10 آماده شدیم بریم راه آهن و سوار شدیمو صبح رسیدیم تهران!!! اگه بدونین چقد با گل و شیرینی اومده بودن استقبالمون! طفلکیا معلوم نبود ما رو با کدوم یک از این المپیادیا اشتباه گرفته بودن که حلقه گل آورده بودن!مام که کم نمی آوردیم!هی تیکه مینداختیم به هم!!!